مطلب زیر تجربۀ یکی از اعضای SA است:
من معمولاً در روز، یک نشریه از برنامه یا دلنوشتههای اعضاء یا کتاب مقدس را میخوانم. من از خدا میخواهم که برای آن روز مرا از شهوت پاک نگه دارد. رنجش و دیگر احساسات منفی، نشاندهندۀ نقصهایی هستند که اخیراً خودنمایی میکردند و مرا آزار میدادند. اگر در رنجش یا رفتاری کینهجویانه بمانم، خواندن نشریات و همۀ کارهای مثبتی که انجام میدهم، بینتیجه هستند. ذهن من دستخوش کینه به دیگران است و من باید متوقف شوم. همینطور اگر ذهنم را از تصاویر فیلمهایی که قبلاً دیدهام پرکنم، این برنامه کارایی نخواهد داشت.
بنابراین من فکر میکنم که از نشریات یا نوشتههایی استفاده کنم که در ذهنم باقی بماند یا کتاب نشانۀ خداوند (Lord’s.name) یا عباراتی از کتاب سرود روحانی بیستوسوم (Twenty-Third.Psalm) یا کتاب درخواست از خداوند (Lord’s.Prayer) را بخوانم. تکرارکردن این عبارتها با صدای بلند به من کمک میکند که آرامش پیدا کنم و من معمولاً خودم را درحال تکرار آنها بهصورت درونی مییابم.
من به مرحلهای از زندگیام وارد شدهام که مسیرها یا راههای مختلفِ یافتن خداوند در زمانهایی خاص از زندگیام، پرمعناتر شده است. وقتیکه در درون خود آرام میگیرم، معمولاً صلح، آرامش، یگانگی و اتحاد را تجربه میکنم.
این موضوع در طی سالها بهتر شده است؛ اما هنگامیکه فکر میکنم باید عقبنشینی کنم و برنامه را رها کنم، روزها بیروح و ازدسترفته میشوند. این نشان میدهد که من باید کاری برای خودم انجام بدهم.اغلب درحال مراقبه، فکر دیگران به ذهنم خطور میکند و من برای آنها دعا میکنم. در طی روز اگر استرس، آشفتگی یا دلواپسی داشته باشم، در جایی خلوت میکنم و یک مراقبۀ کوچکِ چنددقیقهای
انجام میدهم و هیچوقت در آرامشگرفتن از مراقبه شکست نخوردهام.
مراقبه، نشاندهندۀ این است که بفهمیم ما واقعاً در درونمان چه هستیم. مراقبه نشان میدهد که آیا راه ارتباطی ما با خدا باز، شفاف، سالم و آرام است یا نه. اغلب اینگونه نیست؛ اما بستگی به آن دارد که چگونه مراقبه را یاد گرفته باشیم. مراقبه در طی زمان بهتر میشود. بهکندی آن را امتحان میکنیم، برای اولینبار فقط برای چنددقیقه و در دفعات بعدی وقتی فهمیدیم که برای ما سودمند است، زمان آن را طولانیتر میکنیم. ماهیت قدم یازدهم این است که خدا را در هر وسوسه، احساس، سختی، موفقیت، شکست، غم و شادی وارد کنیم و با منبع زندگی به اتحادی حقیقی برسیم